Satranç

Kitap Dünyası olarak Stefan Zweig’ın bu eserini okuduğumda betimlemelere bayıldım. O kadar iyi betimlemiş ki o gemide ben de yolcuymuşum gibi hissettim.

Eserde en sevdiğim nokta Dr. B’nin hayatını anlattığı o kısım. O kadar düşündürüyor ki adamı. Yani hapisteyken o kitabı çalıp kafasında hayali satranç oynaması… Diyecek bir şey bulamıyorum. O kadar sevinip o kadar üzüldüm ki adına. Tabi Nazilerin caniliğini çok iyi ortaya sermiş eser. İster istemez “onun yerinde ben olsam ne yapardım?” diye düşünmeden edemiyor insan. Ben de düşündüm ve sanırım her zaman yaptığım gibi kafamda roman yazardım.

Ya da o ünlü satranç şampiyonu… Kafamda “zeki ama asosyal” diye tanımladığım insan tipine çok uyuyor hani ve aptallığı anlaşılmasın diye sadece kendinden aptallarla konuşması ise bakış açımı değiştirdi bu kişilere karşı.

Kitabı mutlaka okumanızı öneririm. Zaten 60 sayfalık bir eser. Fazla vaktinizi almaz ama fazlasıyla düşündürür…